Littekens

In de praktijk worden verschillende soorten littekens gezien. Een bekend verschijnsel is dat na een diepe wond een litteken achterblijft. Maar ook acne kan littekentjes tot gevolg hebben. Wij maken onderscheid in drie soorten littekens, die ieder op een andere manier behandeld dienen te worden.

Atrofische littekens

Bij een atrofisch litteken zien we dat de huid onder het litteken erg dun is geworden. Vaak is het litteken ook ingetrokken en lijkt het alsof de aangedane huid van dun perkament is. Atrofische littekens komen heel vaak voor na acne, waarbij als gevolg van diepe ontstekingen of het uitknijpen van puistjes ingezonken littekentjes zijn achtergebleven. Daarnaast kunnen chirurgische wonden ook atrofische littekens tot gevolg hebben.

Hypertrofische littekens

Een andere variant is het hypertrofische litteken. Hierbij is veelal sprake van een breed, verheven litteken dat vaak rood/roze van kleur is. Tijdens de wondgenezing is te veel nieuw weefsel aangemaakt, waardoor het litteken dik is en bovenop de huid ligt. Hypertrofische littekens kunnen jeukklachten en bewegingsbeperkingen geven. Vaak ontstaat een hypertrofisch litteken na een brandwond of operatiewond.

Keloïd

Keloïd is een litteken dat vergelijkbaar is met een hypertrofisch  litteken. Het verschil hiermee is dat keloïdale littekens buiten de grenzen van de oorspronkelijke wond heen groeien, waarschijnlijk speelt ontsteking een grote rol hierin. Keloïd kan na iedere mogelijke huidbeschadiging ontstaan, zoals na brandwonden, operatiewonden, tatoeages of piercings. Echter, bij het krijgen van keloïd spelen erfelijke factoren een rol. Daarbij hebben mensen met een donker huidtype een grotere kans op het ontwikkelen van keloïd.

Behandelmogelijkheden

• Littekenmassage
• Siliconengel- of pleisters, drukkleding
• Medische camouflage
• Endermologie
• Microneedling